Zawartość

• Jak to zrobił Microsoft?
• Przedefiniowanie oczekiwań budżetowych

Łatwo dziś myśleć o budżetowych urządzeniach z Androidem jako o stosunkowo gładkich telefonach z wieloma funkcjami. Ale sytuacja była dość przygnębiająca w czasach, gdy Android Ice Cream Sandwich i Jelly Bean.

Pewnie, że była seria Moto G o wartości poniżej 200 USD, oferująca całkiem płynne wrażenia i kilka aktualizacji. Ale te telefony były raczej wyjątkiem niż regułą. Częściej niż nie, kupowanie telefonu z Androidem od 100 do 150 USD oznaczało, że utknąłeś z jąkającym się urządzeniem, którego brakowało miejsca.

Krajobraz mobilny zaśmiecony był wówczas przykładami takich telefonów, jak Samsung Galaxy Pocket, Sony Xperia E1, HTC Desire U i najtańsze produkty Alcatela.

Świetnie budżetowe telefony z Androidem nie były tak obfite w 2012 i 2013 roku.

Tanie stare telefony z Androidem często cierpiały z powodu problemów z wydajnością z powodu kompromisów producentów w specyfikacjach i przesadzania marek w zakresie dostosowywania Androida. Platforma również cierpiała z powodu słabej optymalizacji, chociaż ciężko jest winić Google, gdy Android był tak wszechstronny na początku.

Google z pewnością nie drgnął i w 2012 r. Obsłużył Project Butter i TRIM. Inicjatywy te miały na celu zapewnienie płynniejszego interfejsu użytkownika i poprawy wydajności w miarę upływu czasu. Jednak pomimo tych inicjatyw nie można było uniknąć faktu, że tanie telefony z systemem Windows często wydawały się gładsze niż podobnie wyposażone urządzenia z Androidem.

Jak to zrobił Microsoft?

Głównym powodem, dla którego platforma była znacznie płynniejsza, było ustanowienie przez Microsoft zestawu minimalnych wymagań dla producentów. Na przykład Windows Phone 8 wymagał dwurdzeniowego procesora, 512 MB pamięci RAM i 4 GB pamięci.

Ten zestaw wymagań zapewnił solidną wydajność nawet w najtańszych telefonach. W rzeczywistości jedynym prawdziwym sygnałem budżetowym Windows Phone było to, że podczas przeskakiwania między aplikacjami przez kilka sekund pojawiał się ekran „wznawiający”. Ale jąkanie, opóźnienie i inne problemy z wydajnością były ogólnie nieobecne na platformie.

Oprócz wymaganych wymagań, Microsoft również zasługuje na uznanie za sprawne działanie Windows Phone dzięki naleganiu, aby nikt nie mógł znacząco modyfikować interfejsu. Tak zwany interfejs Metro był spójny we wszystkich telefonach HTC, Nokia, Samsung i innych. Nie ma tutaj interfejsu użytkownika TouchWiz, HTC Sense ani Timescape.

Przedefiniowanie oczekiwań budżetowych

Wystarczy spojrzeć na telefony takie jak Lumia 520, aby udowodnić płynną naturę platformy. Za około 100 USD masz dwurdzeniowy procesor, 512 MB pamięci RAM i 8 GB pamięci rozszerzalnej oraz tylny aparat 5MP. Nic dziwnego, że podobno był to kiedyś najpopularniejszy produkt Windows, kropka (w tym komputery PC i tablety). Takie tanie, ale eleganckie telefony pomogły zwiększyć popularność Windows Phone niż iPhone'ów we Włoszech pod koniec 2013 roku, według Kantara.

Te czasy optymizmu Windows Phone już dawno minęły, a na pewno nie można argumentować, że Microsoft był blisko usuwania Androida. Ale ty moc być w stanie argumentować, że platforma mobilna Microsoftu skłoniła Google do zbudowania lepszego, płynniejszego Androida zbudowanego dla telefonów z niższej półki, flagowców i wszystkiego innego.

Firma Microsoft oferowała takie funkcje, jak możliwość instalowania aplikacji na karcie microSD, obsługa dwóch kart SIM i tryb oszczędzania baterii. Wszystkie te funkcje są ważne dla telefonów z budżetem na rynkach wschodzących. Firma Google oferowała natywną obsługę wielu kart SIM w systemie Android 5.1 w marcu 2015 r. - mniej więcej rok po tym, jak Microsoft dodał ją w wersji 8.1. Firma bardzo powoli oferowała natywny tryb oszczędzania baterii, z takimi Sony jak wypełniającymi lukę, dopóki Google nie udostępnił tej funkcji w 2014 roku.

Istnieje jeszcze kilka przykładów ciekawych funkcji Windows Phone, później przyjętych przez Google lub producentów OEM, takich jak Data Sense do śledzenia / zapisywania danych oraz Wi-Fi Sense do łatwego udostępniania haseł Wi-Fi innym osobom.

Musisz bardzo się starać, aby kupić zły telefon z systemem Android w 2019 roku.

Niedawno Google zdecydował się również rozwiązać problemy z wydajnością taniego sprzętu za pomocą Androida Go. Jest to lekka wersja Androida, ale firma ustanowiła tutaj pewne wymagania - Google twierdzi, że Android Go wymaga, aby urządzenia miały co najmniej 512 MB pamięci RAM - w celu zapewnienia dobrego działania, być może zabierając stronę z książki Microsoftu.

Mimo wysiłków Google i ostrej konkurencji ze strony producentów OEM wydaje się, że budżetowe telefony z Androidem przezwyciężyły swoje problemy z wydajnością. Dzięki urządzeniom takim jak telefony Redmi Xiaomi, seria Moto E, urządzenia Realme oraz, w nieco poetyckim kierunku wydarzeń, niedrogie marki Nokia z Androidem i Android Go w przystępnej cenie HMD Global, musisz naprawdę bardzo ciężko kupić zły produkt budżetowy telefon z Androidem w 2019 roku.

Jednak nie zawsze tak było, więc zastanów się nad tymi zapomnianymi, często złośliwymi telefonami z systemem Windows, które przez pewien czas miały znaczącą przewagę nad tańszymi rywalami z Androidem.